Quote

What matters most is how well you walk through the fire.
สิ่งสำคัญที่สุดคือคุณเดินผ่าเพลิงไฟได้ดีเพียงใด

There are all types of love in this world but never the same love twice.
โลกใบนี้มีความรักทุกรูปแบบ แต่อย่าลองความรักแบบเดิมซ้ำอีก

Ask no questions, and you’ll be told no lies.
หยุดถามคำถาม แล้วคุณจะได้ไม่ต้องฟังคำโกหก

For those who are poor in happiness, each time is a first time; happiness never becomes a habit.
สำหรับใครก็ตามที่มีความสุขน้อยเหลือเกิน จนทุกครั้งที่มีความสุขเหมือนกับว่าเป็นครั้งแรก ความสุขก็ไม่มีทางเกิดขึ้นจนเป็นนิสัย

Compassion is not a relationship between the healer and the wounded. It’s a relationship between equals. Only when we know our own darkness well can we be present with the darkness of others. Compassion becomes real when we recognize our shared humanity.
ความเห็นอกเห็นใจ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างคนรักษากับคนเจ็บ แต่มันเป็นความสัมพันธ์ที่เท่าเทียมกัน ต่อเมื่อเรารู้จักกับความทุกข์ของเราดีแล้วเท่านั้นเราถึงจะเข้าใจความทุกข์ของผู้อื่น ความเห็นอกเห็นใจจึงเป็นจริงเมื่อพวกเราต่างระลึกและแบ่งปันมนุษยธรรมซึ่งกันและกัน

If someone comes along and shoots an arrow into your heart, it’s fruitless to stand there and yell at the person. It would be much better to turn your attention to the fact that there’s an arrow in your heart.
ถ้ามีใครเดินเข้ามาใกล้แล้วเอาลูกธนูยิงไปที่หัวใจคุณ มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะยืนอยู่ตรงนั้นแล้วตะโกนต่อว่าคนๆ นั้น มันจะดีกว่าถ้าจะหันกลับมาสนใจกับตัวเอง กับความจริงที่ว่ามีลูกธนูคาอยู่ที่หัวใจ

Fear is a natural reaction to moving closer to the truth
ความกลัวเป็นปฏิกริยาทางธรรมชาติ เกิดขึ้นเมื่อเราเคลื่อนเข้าใกล้กับความจริง

The most fundamental aggression to ourselves, the most fundamental harm we can do to ourselves, is to remain ignorant by not having the courage and the respect to look at ourselves honestly and gently.
สาเหตุที่ทำให้เรารุนแรงกับตัวเอง ทำร้ายแม้แต่ตัวของตัวเอง คือการที่เรายังคงปล่อยให้ตัวเองโง่เพราะความไม่กล้าและยอมรับที่จะมองตัวเองอย่างตรงไปตรงมา

Love is something you do for someone else, not something you do for yourself.
ความรักเป็นบางสิ่งที่คุณทำเพื่อคนอื่น ไม่ใช่บางสิ่งที่คุณทำเพื่อตัวเอง

Maybe each human being lives in a unique world, a private world different from those inhabited and experienced by all other humans… If reality differs from person to person, can we speak of reality singular, or shouldn’t we really be talking about plural realities? And if there are plural realities, are some more true (more real) than others? What about the world of a schizophrenic? Maybe it’s as real as our world. Maybe we cannot say that we are in touch with reality and he is not, but should instead say, His reality is so different from ours that he can’t explain his to us, and we can’t explain ours to him. The problem, then, is that if subjective worlds are experienced too differently, there occurs a breakdown in communication … and there is the real illness.
คนแต่ละคนอาจจะอาศัยอยู่ในโลกที่ต่างกัน โลกส่วนตัวที่แตกต่างจากโลกของคนอื่น… ถ้าความเป็นจริงแต่ต่างกันไปตามแต่ละคน แล้วเราจะสามารถหาความจริงที่เป็นเอกพจน์ หรือว่าเราควรจะพูดถึงความจริงที่เป็นพหูพนจ์กันเล่า ? และถ้าความจริงเป็นพหูพจน์ จะมีความจริงบางอย่างที่จริงมากกว่าอีกอย่างหรือเปล่า ? แล้วโลกของคนบ้านั้นอีก เป็นอย่างไรกัน? มันอาจจะเป็นจริงเหมือนโลกของพวกเรา บางทีเราอาจจะไม่สามารถพูดได้ว่าเราอยู่กับความจริงแต่เขาไม่… ปัญหาคือ ถ้าโลกต่างๆ เกิดขึ้นเพราะประสบการณ์ของแต่ละคนที่แตกต่างกันจนมากเกิดไป การสื่อสารที่บกพร่อง นั้นแหละถึงจะเป็นการป่วยอย่างแท้จริง