Somniantes

God is the color of water. Water doesn’t have a color.
พระเจ้าคือสีของน้ำ น้ำนั้นไม่มีสี

But it is not bravery; I have no choice. I wake up and live my life. Don’t you do the same?
มันไม่ใช่ความกล้าหาญหรอก, แต่ผมไม่มีทางเลือก ผมต้องตื่นนอนแล้วดำเนินชีวิตไป คุณไม่ได้ทำอย่างเดียวกันหรือ ?

Open your eyes and see what you can with them before they close forever.
เปิดตาแล้วมองสิ่งที่คุณสามารถทำได้ด้วยมันก่อนที่มันจะปิดตลอดไป

Sooner or later…one has to take sides. If one is to remain human.
ช้าหรือเร็ว คนเราก็จะเลือกข้างอยู๋ดี ถ้าพวกเขายังเป็นคนนะ

Most things disappoint till you look deeper.
ทุกอย่างไม่น่าพอใจจนกว่าคุณจะมองลึกลงไป

The sense of unhappiness is so much easier to convey than that of happiness. In misery we seem aware of our own existence, even though it may be in the form of a monstrous egotism: this pain of mine is individual, this nerve that winces belongs to me and to no other. But happiness annihilates us: we lose our identity.
ความรู้สึกทุกข์นั้นง่ายที่จะแบกรับมากกว่าความสุข เพราะในความเศร้านั้นเราจะตระหนักถึงตัวตนของตัวเอง แม้ว่ามันจะเกิดอคติขึ้นมากเพียงใด แต่ความเจ็บปวดในใจนั้นเป็นของส่วนตัว ความปวดร้าวที่จมดิ่งนั้นเป็นของเราลำพังไม่ใช่ผู้อื่น แต่ความสุขทำลายเรา เพราะเราจะเสียตัวตน

Can you hate someone for what they have done, but still love them for whom they had been?
เคยเกลียดใครสักคนในสิ่งที่เขาทำ แต่รักในสิ่งที่เขาเป็น ไหม?

If you gave someone your heart and they died, did they take it with them? Did you spend the rest of forever with a hole inside you that couldn’t be filled?
ถ้าคุณมอบหัวใจให้ใครสักคนแล้วคนๆ นั้นตาย, เขาเอาหัวใจของคุณไปด้วยหรือ ? คุณจะใช้ชีวิตที่เหลือโดยที่ปล่อยให้มีช่องว่างในตัวเองโดยไม่ยอมถูกเติมเต็มหรือ ?