ฟาเซียน (法显, Faxian)
ภิษุจีน ซึ่งเดินเท้าไปยังอินเดียเพื่อรวบรวมตำราทางศาสนาพุทธ นำกลับมาแปลเป็นภาษาจีน และฟาเซียน ยังได้เขียนบันทึกการเดินทางชื่อ A Record of Buddhist Kingdoms (Foguo Ji 佛國記) เอาไว้ด้วย
ฟาเซียน เกิดเมื่อปี 337 เดิมนั้นเขาแซ่ก๊ง (龚, Gong) เกิดในเมืองวู่หยาง, ผิงหยาง (Wuyang, Ping Yang) ซึ่งอยู่ในมณฑลชานซี (Shanxi) ปัจจุบัน แต่ขณะนั้นเป็นอาณาจักรจิ๋นตะวันออก (Eastern Jin dynasty)
ฟาเซียนนั้นบวชเป็นสามเณรตั้งแต่อายุ 3 ขวบ เพราะว่าพี่ชายของฟาเซียน 3 คนเสียชีวิตตั้งแต่ยังเป็นทารก เมื่อฟาเซียเกิดพ่อจึงกลัวว่าฟาเซียนจะเป็นอะไรไปอีกคนจึงให้เขาไปบวชเป็นสามเณร แต่ว่าตอนแรกก็ให้กลับมาอยู่ที่บ้าน แต่ว่าฟาเซียนก็ยังป่วยอยู่ จึงได้ตัดสินใจส่งเขาไปอยู่วัด
เมื่อฟาเซียนอายุได้ 10 ปี พ่อของเขาก็เสียชีวิต
เมื่อฟาเซียมีอายุ 20 ปี จึงได้บวชเป็นพระ
399 เมื่อฟาเซียน อายุ 60 ปี เขาก็เริ่มออกเดินทางไปยังอินเดีย โดยร่วมกับเพื่อนอีก 4 คนในตอนเริ่มเดินทาง ได้แก่ หุ้ยจิง (慧景 ,Huijing), เต้าเจิ่ง (道整, Daozheng), ฮุ้ยยิ่ง ( 慧應,Huiying) และ ฮุ้ยเหวย (慧嵬,Huiwei)
ต่อมาเมื่อเดินทางมาถึงจางยี (Zhangye) ก็ได้เพื่อนร่วมเดินทางอีก 5 คน ได้แก่ ฉือเหยียน (智嚴, Zhiyan), ฮุ้ยเจียน (慧簡, Huijian) , ภิกษุเชา (僧紹, Monk Shao), เป่าหยุน (寶雲 Baoyun), ภิกษุจิง (僧景, Monk Jing)
402 เดินทางมาถึงอินเดีย ตรงกับรัชสมัยของจักรพรรดิจันทรคุปต์ ที่ 2 (Chandragupta II) แห่งจักรพรรดิคุปตะ (Gupta Empire) ซึ่งฟาเซียนบันทึกเอาไว้ว่ารัชสมัยของพระองค์นั้นสงบสุขและมั่งคั่ง
ฟาเซียนนั้นได้เดินทางไปยังเยือนหลายเมืองสำคัญของศาสนาพุทธ อย่าง ตักศิลา (Taxila), กบิลพัสดุ์ (Kapilavastu) , พารานาสี(Varanasi), กุสินารา (Kusinagara) แต่ว่าฟาเซียนใช้เวลาอยุ่ที่เมืองพาตาลิปุตรา (Pataliputra) นานที่สุดเป็นเวลาถึง 3 ปี เพื่อที่จะเรียนภาษาสันสฤต และระหว่างนี้เขาก็แปล พระวินัยของนิกายมหาสังฆิกะ (Vinaya of the Mahasanghika) เป็นภาษาจีนด้วย
ต่อมาเมื่อฟาเซียนตัดสินใจเดินทางกลับจีน เขาเลือกใช้เส้นทางทางทะเล โดยได้มาหยุดอยู่ที่ศรีลังกา เป็นเวลา 2 ปี ก่อนที่จะขึ้นเรือต่อมา และต้องจอดที่เกาะ ซึ่งคาดว่าเป็นเกาะชวาเป็นเวลา 5 เดือน เพราะเจอกับพายุรุนแรง
411 หลังจากหยุดพักบนเกาะ ฟาเซียนก็โดยสารเรืออีกลำกลับมายังจีน โดยมาขึ้นฝั่งที่เล่าชาน (Laoshan) ในมณฑลชานตง (Shandong) ก่อนที่จะเดินทางไปอยู่ที่ฉิงโจว (Qingzhou) และแปลหนังสือที่เขานำกลับมาจากอินเดีย
412 มาอยู่ที่นางกิง (Nanjing) ใช้เวลาบางส่วนเริ่มเขียน A Record of Buddhist Kingdoms ออกมา
422 เสียชีวิตในวัน 85 ปี