Once there was a princess who was very beautiful. She shone bright as the stars on a moonless night. But what difference did it make that she was beautiful? None. No difference.“
Why did it make no difference?” asked Abilene.
Because,“ said Pellegrina, "She was a princess who loved no one and cared nothing for love, even though there were many who loved her.
กาลครั้งหนึ่ง มีเจ้าหญิงที่ทรงสิริโฉมอยู่องค์หนึ่ง พระองค์เปล่งประกายราวกับดวงดาวในท้องฟ้ายามมืดที่ไร้จันทร์ ,
แต่ว่าความงามของเจ้าหญิงไม่ได้ทำให้อะไรเปลี่ยนแปลงเลย มันมีประโยชน์อะไร ? ไม่, ไม่มีเลย
"ทำไมหล่ะ”, เอบิลีน ถาม
เพราะว่า, พระองค์เป็นเจ้าหญิงที่ไม่ได้รักใครเลย ไม่มีอะไรที่ทรงรัก แม้กระทั้งมีคนมากมายที่รักเจ้าหญิง

It is a bad thing to have love and nowhere to put it.
มันเลวร้ายที่มีความรัก แต่ว่าหาที่จะใส่ไม่เจอ

Open your heart. Someone will come. Someone will come for you. But first you must open your heart.
เปิดใจ แล้วบางคนจะเข้ามา บางคนจะมาเพื่อคุณ แต่อย่างแรกคุณต้องเปิดใจ

There is nothing sweeter in this sad world than the sound of someone you love calling your name.
ในโลกที่โศกเศร้าไม่มีอะไรจะหวานเท่ายามได้ยินเสียงคนที่รักเรียกชื่อ

There ain’t no way you can hold onto something that wants to go, you understand?
You can only love what you got while you got it.
มันไม่มีทางที่คุณจะเก็บบางสิ่งที่มันต้องการจะไปเอาไว้ได้, คุณเข้าใจไหม
คุณทำได้อย่างเดียวคือรักสิ่งนั้นในขณะที่มันยังอยู่กับคุณ

The greatest act of faith some days is to simply get up and face another day.
ศรัทธาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดบางครั้งคือการลุกขึ้นและกล้าเผชิญหน้ากับวันถัดไป

Even if things don’t unfold the way you expected, don’t be disheartened or give up. One who continues to advance will win in the end.
แม้ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่ตั้งใจ แต่จงอย่าหมดหวังหรือท้อถอย คนที่ยังคงมุ่งไปข้างหน้าจะพบชัยชนะในที่สุด

There are moments when troubles enter our lives and we can do nothing to avoid them.
But they are there for a reason. Only when we have overcome them will we understand why they were there.
มันจะมีสักช่วงเวลาหนึ่งที่ปัญหาเข้ามาในชีวิตเราแล้วเราเองก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้
แต่เชื่อเถอะว่าปัญหามันเกิดขึ้นเพราะเหตุผล จนกระทั้งเมื่อเราสามารถเอาชนะมันได้แล้วเราถึงจะเข้าใจว่ามันเกิดขึ้นมาทำไม

it is impossible to build one’s own happiness on the unhappiness of others. This perspective is at the heart of Buddhist teachings.
เป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างความสุขของคนหนึ่งบนความทุกข์ของผู้อื่น

Life is painful. It has thorns, like the stem of a rose. Culture and art are the roses that bloom on the stem. The flower is yourself, your humanity. Art is the liberation of the humanity inside yourself.
ชีวิตนั้นเจ็บปวด มันมีขวากหนาม เหมือนกับกิ่งของกุหลาบ ภูมิปัญญาและศิลปะคือดอกกุหลายที่เบ่งบานบนกิ่งนั้น ดอกไม้คือคุณ มนุษยธรรมของคุณ ศิลปะก็คือวิธีการที่จะปลดปล่อยภูมิปัญญาในตัวคุณ