A woman’s heart should be so hidden in God that a man has to seek Him just to find her.
หัวใจของสตรีควรฝากเอาไว้ที่พระเจ้า เพื่อเฉพาะผู้ชายที่หาพระองค์เท่านั้นจึงจะได้เจอเธอ

In everybody’s life there’s a point of no return. And in a very few cases, a point where you can’t go forward anymore. And when we reach that point, all we can do is quietly accept the fact. That’s how we survive.
ในทุกชีวิตมันมีจุดที่เมื่อไปถึงแล้วไม่สามารถย้อนกลับได้ และในบางกรณี, มันก็ยังมีจุดที่คุณไม่สามารถไปต่อได้ด้วยเช่นกัน และเมื่อเราไปถึงจุดนั้น, สิ่งที่เราทำได้คือการยอมรับมันให้ได้…นี่แหละ สอนเราว่าจะอยู่รอดได้อย่างไร

No matter how much suffering you went through, you never wanted to let go of those memories.
ไม่สำคัญว่าคุณผ่านความเจ็บปวดเลวร้ายแค่ไหนมา, คุณไม่มีทางต้องการให้ความทรงจำนั้นหายไปหรอก

The fishermen know that the sea is dangerous and the storm terrible, but they have never found these dangers sufficient reason for remaining ashore.
ชาวประมงรู้ดีว่าท้องทะเลเต็มไปด้วยภยันตรายและพายุ, แต่พวกเขาก็ยังไม่พบเหตุผลที่เพียงพอที่จะหลบอยู่บนฝั่ง

hear all of what is said but listen only to what is done
ได้ยินทุกคำที่ถูกพูด แต่ฟังเฉพาะสิ่งที่ถูกทำ

Words can be beautiful, but love is action.
คำพูดดูสวยงาม, แต่ความรักเป็นการปฏิบัติ

In some ways people had got used to the idea that India was spiritual and religion-oriented. That gave a leg up to the religious interpretation of India, despite the fact that Sanskrit had a larger atheistic literature than exists in any other classical language. Even within the Hindu tradition, there are many people who were atheist. Madhava Acharya, the remarkable 14th century philosopher, wrote this rather great book called Sarvadarshansamgraha, which discussed all the religious schools of thought within the Hindu structure. The first chapter is “Atheism”
ผู้คนต่างมีความคิดว่าอินเดียเป็นประเทศของจิตและศาสนา และตีความอินเดียจากมุมมองศาสนา, ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว สันสกฤตมีวรรณกรรมที่ไม่เชื่อในพระเจ้าอยู่มากมายกว่าในภาษาอื่นๆ, แม้กระทั้งในวัฒนธรรมฮินดู มีคนมากมายที่ไม่เชื่อในพระเจ้า , มหาวาอาจารยา นักปรัชญาที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 14 เขียนตำรายิ่งใหญ่เอาไว้เล่มหนึ่ง เรียกว่า  Sarvadarshansamgraha ซึ่งถกเถียงในเรื่องคำสอนของแต่ละโรงเรียนฮินดู, ซึ่งบทแรกของหนังสือเล่มนี้ คือ “ไม่มีพระเจ้า”

Hindutava’s nationalism ignores the rationalist traditions of India, a country in which some of the earliest steps in algebra, geometry, and astronomy were taken, where the decimal system emerged, where early philosophy — secular as well as religious — achieved exceptional sophistication, where people invented games like chess, pioneered sex education, and began the first systematic study of political economy. The Hindu militant chooses instead to present India — explicitly or implicitly — as a country of unquestioning idolaters, delirious fanatics, belligerent devotees, and religious murderers
… ลืมไปว่าวัฒนธรรมของอินเดียนั้นชาติซึ่งเป็นเหตุเป็นผล, ประเทศซึ่งบุกเบิก พีชคณิต, ตรีโกณมิติ, และดาราศาสตร์, ประเทศที่กำเนิดเลขฐานสิบ และปรัชญา – มีทั้งเรื่องทางโลกและศาสนา – ประสบความสำเร็จในเรื่องที่สลับซับซ้อน, แผ่นดินที่ผู้คนสร้างหมากรุก, เขียนกาลามสูตร, และเป็นชาติแรกที่ศึกษาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง … แต่กลับเลือกที่จะนำเสนออินเดีย ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ให้เป็นประเทศของเทวรูปที่ไม่อาจตั้งคำถาม, นิยายแฟนตาซีเฟ้อฝัน, ผู้นับถือศาสนาที่ห่ำหันกัน, และนักฆ่าที่ทรงศีล

The cure for anything is salt water
sweat, tears, or the salt sea.
ยาที่รักษาไ้ด้ทุกสิ่งคือ น้ำเกลือ:
เหงื่อ, น้ำตา, หรือทะเล