It’s about who you miss at 2pm in the afternoon when you’re busy. not 2am in the morning when you’re longly
มันสำคัญตรงใครที่คุณคิดถึงตอนบ่ายสอง ตอนที่คุณไม่มีเวลา, ไม่ใช่คนที่คุณคิดถึงตอนตีสอง ตอนที่รู้สึกเหงา