Month: July 2014

Compassion is not a relationship between the healer and the wounded. It’s a relationship between equals. Only when we know our own darkness well can we be present with the darkness of others. Compassion becomes real when we recognize our shared humanity.
ความเห็นอกเห็นใจ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างคนรักษากับคนเจ็บ แต่มันเป็นความสัมพันธ์ที่เท่าเทียมกัน ต่อเมื่อเรารู้จักกับความทุกข์ของเราดีแล้วเท่านั้นเราถึงจะเข้าใจความทุกข์ของผู้อื่น ความเห็นอกเห็นใจจึงเป็นจริงเมื่อพวกเราต่างระลึกและแบ่งปันมนุษยธรรมซึ่งกันและกัน

If someone comes along and shoots an arrow into your heart, it’s fruitless to stand there and yell at the person. It would be much better to turn your attention to the fact that there’s an arrow in your heart.
ถ้ามีใครเดินเข้ามาใกล้แล้วเอาลูกธนูยิงไปที่หัวใจคุณ มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะยืนอยู่ตรงนั้นแล้วตะโกนต่อว่าคนๆ นั้น มันจะดีกว่าถ้าจะหันกลับมาสนใจกับตัวเอง กับความจริงที่ว่ามีลูกธนูคาอยู่ที่หัวใจ

Fear is a natural reaction to moving closer to the truth
ความกลัวเป็นปฏิกริยาทางธรรมชาติ เกิดขึ้นเมื่อเราเคลื่อนเข้าใกล้กับความจริง

The most fundamental aggression to ourselves, the most fundamental harm we can do to ourselves, is to remain ignorant by not having the courage and the respect to look at ourselves honestly and gently.
สาเหตุที่ทำให้เรารุนแรงกับตัวเอง ทำร้ายแม้แต่ตัวของตัวเอง คือการที่เรายังคงปล่อยให้ตัวเองโง่เพราะความไม่กล้าและยอมรับที่จะมองตัวเองอย่างตรงไปตรงมา

Love is something you do for someone else, not something you do for yourself.
ความรักเป็นบางสิ่งที่คุณทำเพื่อคนอื่น ไม่ใช่บางสิ่งที่คุณทำเพื่อตัวเอง

Maybe each human being lives in a unique world, a private world different from those inhabited and experienced by all other humans… If reality differs from person to person, can we speak of reality singular, or shouldn’t we really be talking about plural realities? And if there are plural realities, are some more true (more real) than others? What about the world of a schizophrenic? Maybe it’s as real as our world. Maybe we cannot say that we are in touch with reality and he is not, but should instead say, His reality is so different from ours that he can’t explain his to us, and we can’t explain ours to him. The problem, then, is that if subjective worlds are experienced too differently, there occurs a breakdown in communication … and there is the real illness.
คนแต่ละคนอาจจะอาศัยอยู่ในโลกที่ต่างกัน โลกส่วนตัวที่แตกต่างจากโลกของคนอื่น… ถ้าความเป็นจริงแต่ต่างกันไปตามแต่ละคน แล้วเราจะสามารถหาความจริงที่เป็นเอกพจน์ หรือว่าเราควรจะพูดถึงความจริงที่เป็นพหูพนจ์กันเล่า ? และถ้าความจริงเป็นพหูพจน์ จะมีความจริงบางอย่างที่จริงมากกว่าอีกอย่างหรือเปล่า ? แล้วโลกของคนบ้านั้นอีก เป็นอย่างไรกัน? มันอาจจะเป็นจริงเหมือนโลกของพวกเรา บางทีเราอาจจะไม่สามารถพูดได้ว่าเราอยู่กับความจริงแต่เขาไม่… ปัญหาคือ ถ้าโลกต่างๆ เกิดขึ้นเพราะประสบการณ์ของแต่ละคนที่แตกต่างกันจนมากเกิดไป การสื่อสารที่บกพร่อง นั้นแหละถึงจะเป็นการป่วยอย่างแท้จริง

We are made for goodness. We are made for love. We are made for friendliness. We are made for togetherness. We are made for all of the beautiful things that you and I know. We are made to tell the world that there are no outsiders.
พวกเราถูกสร้างมาเพื่อสิ่งดีงาม เราถูกสร้างเพื่อความรัก เราถูกสร้างเพื่อความเป็นเพื่อน เราถูกสร้างเพื่อกันและกัน เราถูกสร้างมาเพื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่สวยงามที่พวกเราจะคิดได้ เราถูกสร้างมาเพื่อบอกโลกนี้ว่ามันไม่มีคนแปลกหน้า

A person is a person through other persons; you can’t be human in isolation; you are human only in relationships.
มนุษย์มีความเป็นมนุษย์เพราะมนุษย์ผู้อื่น เราไม่สามารถเป็นมนุษย์ได้โดยลำพัง เราจะเป็นมนุษย์ได้เฉพาะในสัมพันธภาพ