Month: March 2014

if you don’t fight for what you love, don’t cry for what you lose
ถ้าคุณไม่สู้เพื่อสิ่งที่คุณรัก ก็อย่าเสียใจเพื่อสิ่งที่สูญเสีย

Respect yourself enough to walk away from anything that no longer serves you. grows you or make you happy.
เคารพตัวเองให้มาพอที่จะเดินออกมาจากสิ่งใดก็ตามที่ไม่คู่ควรกับคุณ ที่ไม่ทำให้คุณเติบโต ที่ไม่ทำให้คุณมีความสุข

Ask yourself what feels right for you and act according to the light your possess
ถามความรู้สึกของตัวคุณเองว่าสิ่งใดที่คุณคิดว่าถูกต้อง แล้วจงปฏิบัติสิ่งนั้น ตามแสงที่คุณได้ครอบครอง

your acts of kindness are iridescent wings of divine love, which linger and continue to uplift others long after your sharing.
ความเมตตาของคุณคือปีกแห่งเทพแห่งความรัก ที่โอบกอดและยกคนอื่นให้สูงขึ้น ตราบเท่าที่คุณไม่หยุดแบ่งปัน

First Love never dies but True Love can bury it
รักแรกไม่เคยตาย มีเพียงรักแท้ที่จะฝังมันได้

cowardice asks the question : is it safe?
expediency asks the question: is it politic?
vanity asks the question: is it populiar?
but conscience asks the question: is it right?

and there comes a time one must take a position that is neither safe, nor politic , nor popular
but one must take it simply because it is right
ความขลาดมักจะถามว่า มันปลอดภัยหรือเปล่า ?
ความเห็นแก่ตัวจะถามว่า มันเป็นเรื่องการเมืองหรือเปล่า ?
ความจองหองจะถามว่า แล้วมันจะได้รับความนิยมหรือเปล่า ?
แต่สำนึกจะถามว่า มันถูกต้องหรือเปล่า ?

แล้วจะมีเวลาหนึ่งที่คนเราต้องพบกับสถานการณ์ที่มันไม่ปลอดภัย ไม่ใช่การเมือง และไม่มีใครใส่ใจ
คนหนึ่งนั้นจึงต้องรับมือกับสถานการณ์นั้นเพราะต้องทำในสิ่งที่ถูกต้อง

There are things in life we don’t want to happen. but have to accept
things we don’t want to know but have to learn, and people we can’t live without, but have to let go.
มันมีบางสิ่งในชีวิตที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้น แต่เราก็ต้องยอมรับ , มันมีสิ่งที่เราไม่อยากจะรับทราบ แต่กลับต้องเรียนรู้
มันมีบางคนที่เราอยู่โดยขาดเขาไม่ได้ แต่ก็ต้องปล่อยให้เขาไป

If you’re brave enough to complain about society, be brave enough to contribute to society.
ถ้าคุณกล้าหาญที่จะด่าโทษสังคม ก็จงกล้าหาญที่จะเสียสละเพื่อสังคม

I shot an arrow into the air,
It fell to earth, I knew not where;
For, so swiftly it flew, the sight
Could not follow it in its flight.

I breathed a song into the air,
It fell to earth, I knew not where;
For who has sight so keen and strong,
That it can follow the flight of song?

Long, long afterward, in an oak
I found the arrow, still unbroke;
And the song, from beginning to end,
I found again in the heart of a friend.

ฉันยิงลูกศรไปในอากาศ
มันตกลงบนพื้นดิน แต่ฉันหามันไม่เจอ
เพราะมันรวดเร็ว จนคลาดสายตา

ฉันครวญเพลงไปในอากาศ
มันตกลงบนพื้นดิน แต่ฉันหามันไม่เจอ
ก็ใครกันเล่า จะเห็นเส้นทางของเสียงเพลง

นานแสนแสน ใต้โอ๊คต้นหนึ่ง
ฉันพบลูกศร ที่ยังไม่หัก
และพบกับเสียงเพลง ตั้งแต่ท่อนแรกจนจบ
เสียงเพลงนั้นฉันเจอในหัวใจของเพื่อน

It is difficult to know at what moment love begins; it is less difficult to know that it has begun
มันยากที่จะรู้ว่ารักเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แต่มันยากน้อยลงที่จะรู้ว่ารักกำลังเริ่มต้น